Ο σακχαρώδης διαβήτης εξαπλώνεται γρήγορα σε όλο τον κόσμο και δεν ενδιαφέρεται που οι επιστήμονες δεν έχουν ανακαλύψει όλους τους λόγους για τους οποίους μπορεί να οφείλεται αυτή η ασθένεια. Σε αυτή την κατάσταση, ένα άτομο μπορεί να είναι προσεκτικό μόνο στο σώμα του.
Και αφήστε το σύμπτωμα μιας άλλης ασθένειας να μπερδευτεί με την εκδήλωση διαβήτη - εάν υπάρχει υποψία, θα πρέπει να ζητήσετε αμέσως διευκρίνιση από το γιατρό (ειδικά επειδή υπάρχει και ασυμπτωματικός διαβήτης).
Συνηθίζεται να χαρακτηρίζεται ο σακχαρώδης διαβήτης ως ενδοκρινολογική παθολογία με σοβαρή κλινική εικόνα. Σε αυτή την περίπτωση, συχνά τα αρχικά στάδια της νόσου είναι ασυμπτωματικά ή χαρακτηρίζονται από πολυμορφισμό εκδηλώσεων. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα σημάδια παθολογίας, τα οποία μπορείτε να μάθετε από το παρακάτω υλικό.
Αιτίες διαβήτη
Παρά την προφανή πληθώρα αιτιών για τη νόσο, οι κύριες αιτίες της είναι δύο:
- ζάχαρη (συγκεκριμένα) και τρόφιμα (γενικά).
- ψυχολογική ετοιμότητα για βλάβες στο σώμα (κατάσταση στρες).
Παρά την αναζήτηση νέων θεραπειών για τον διαβήτη, η σακχαρόζη συνεχίζει να κυριαρχεί παράλληλα στον κόσμο. Η ζάχαρη έχει τις πιο εξωτικές και σαγηνευτικές εμφανίσεις - ακόμη και η συνταγή για κέτσαπ ντομάτας δεν είναι πλήρης χωρίς την προσθήκη ζάχαρης, για να μην αναφέρουμε τις αδιανόητες τούρτες γάμου και τα φαινομενικά αθώα παιδικά πρωινά.
Αναφορά. Τα περισσότερα φυσικά φρούτα και φρούτα δεν περιέχουν σακχαρόζη - παράγεται από το χυμό φυτών που δεν καταναλώνονται ωμά από τον άνθρωπο. Ως εκ τούτου, μπορεί να αποδοθεί σε τεχνητά ληφθείσες χημικές ενώσεις.
Τα τρόφιμα γενικά έχουν γίνει επίσης απειλή για την υγεία. Ένα άτομο δεν έχει φάει ποτέ τόσο πολύ και συχνά. Οι εμμονικές προσφορές για φαγητό τον έχουν μετατρέψει σε ένα πλάσμα που μασάει συνεχώς – και το φορτίο στο πάγκρεας, που έχει τον δικό του ρυθμό ζωής, γίνεται σταθερό και απειλητικό.
Τα αλκοολούχα σκευάσματα χρησιμεύουν τόσο ως άμεση αιτία νέκρωσης του αδενικού ιστού όσο και ως τρόπος πρόκλησης ισχαιμίας οργάνων.
Αυτό ισχύει και για:
- κάπνισμα καπνού?
- χρήση ναρκωτικών;
- υπερβολικός εθισμός στα ναρκωτικά: υπνωτικά χάπια, ηρεμιστικά, παυσίπονα.
Η δεύτερη κύρια αιτία του διαβήτη είναι το άγχος. Και ένας από τους μοχλούς του άγχους είναι η συνεχής υπενθύμιση της απειλής του διαβήτη, που κυνηγάει ένα άτομο παντού. Ανησυχώντας από μια τέτοια προοπτική, το μυαλό δημιουργεί μια υποσυνείδητη προϋπόθεση για την ασθένεια.
Ένας άλλος παράγοντας εξάπλωσης του διαβήτη σε όλο τον κόσμο υπάρχει λόγω της προόδου της ιατρικής. Εάν πριν από 100-150 χρόνια, οι διαβητικοί ασθενείς σπάνια είχαν απογόνους, τώρα η κληρονομικότητα της νόσου έχει αυξηθεί εκατοντάδες φορές, 100% διαβητικοί γεννούν τους ίδιους διαβητικούς με μεγάλη πιθανότητα.
Ο κόσμος έχει γίνει ένα ακόμη πιο άνετο καταφύγιο για τον διαβήτη χάρη στη σωματική αδράνεια με τους αναπόφευκτους συντρόφους του: παχυσαρκία, δυσκοιλιότητα, οστεοπόρωση, μικροθρόμβοι και μεταβολικές διαταραχές σε όλα τα συστήματα του σώματος, ενάντια στα οποία φαίνεται η συνολική μόλυνση του περιβάλλοντος (άλλος ένας λόγος για τον διαβήτη). σαν αθώο μωρό.
Ταξινόμηση ασθενειών
Σύμφωνα με την αιτιολογική (αιτιατική) ταξινόμηση, ο διαβήτης διακρίνεται:
- Τύπος Ι (ονομάζεται επίσης ινσουλινοεξαρτώμενος ή "νεανικός").
- Τύπος II (που είναι ανεξάρτητος από την ινσουλίνη).
- κύησης (λόγω εγκυμοσύνης)?
- που προκύπτουν για λόγους άλλου σχεδίου (λόγω λοιμώξεων στο παρελθόν, χρήσης φαρμάκων ή άλλου είδους).
Υπάρχει μια διαίρεση της νόσου σε περιπτώσεις με διάφορους βαθμούς σοβαρότητας:
- φως;
- μέτριος;
- αυστηρός.
Σύμφωνα με το επίπεδο της κατάστασης του μεταβολισμού των υδατανθράκων, ο διαβήτης μπορεί να είναι:
- αποζημίωση?
- υποαντιστάθμιση?
- αποζημίωση.
Η ταξινόμηση με βάση την παρουσία επιπλοκών περιλαμβάνει διαβητικές συνέπειες με τη μορφή:
- μικρο- ή μακροαγγειοπάθειες (αγγειακές βλάβες).
- νευροπάθειες (βλάβη του νευρικού ιστού και των δομών του).
- αμφιβληστροειδοπάθεια (βλάβη στα όργανα της όρασης).
- νεφροπάθεια (νεφρική παθολογία);
- διαβητικό πόδι (ένα ξεχωριστά απομονωμένο σύνδρομο που περιγράφει την παθολογία των αιμοφόρων αγγείων και άλλων δομών με τη συμμετοχή των κάτω άκρων).
Η κλινική διάγνωση, που συντάσσεται με βάση τα παραπάνω συστηματικά, δίνει μια σύντομη και ευρεία εικόνα της κατάστασης του ασθενούς ήδη από την πρώτη ανάγνωση. Αρκεί ένα άτομο χωρίς ειδική εκπαίδευση να γνωρίζει την ύπαρξη 2 τύπων και 3 βαθμών βαρύτητας της νόσου.
Τα πρώτα συμπτώματα της νόσου
Όπως είναι σαφές από την κλασική κυριολεκτική μετάφραση του ονόματος της νόσου από τα λατινικά (διαβήτης μελιού), ο σακχαρώδης διαβήτης έχει δύο κύρια χαρακτηριστικά:
- γλυκιά γεύση των ούρων?
- συχνή και άφθονη ούρηση.
Οι γιατροί του Μεσαίωνα υποψιάζονταν μόνο περίσσεια φυσικού σακχάρου σταφυλιού στο αίμα - γλυκόζης, αλλά μπορούσαν να τεκμηριώσουν τη διάγνωση με άλλο τρόπο - δοκιμάζοντας τα ούρα του ασθενούς. Επειδή λόγω διαταραχής στη διαδικασία της νεφρικής διήθησης, η γλυκόζη στον διαβήτη εισέρχεται στα ούρα (κανονικά δεν πρέπει να υπάρχει). Αργότερα, οι υποθέσεις των πατέρων της ιατρικής επιβεβαιώθηκαν έξοχα - η ασθένεια περιλαμβάνει επίσης υπεργλυκαιμία (υπερβολική ποσότητα γλυκόζης στο αίμα).
Είναι δυνατόν να καθοδηγούμαστε από αυτούς τους κανόνες ακόμη και στη σημερινή εποχή, θυμόμαστε, ωστόσο, ότι είναι ακριβώς η παρουσία και των δύο σημείων που μαρτυρούν υπέρ της νόσου του σακχάρου: γλυκά και άφθονα ούρα. Για τον διαβήτη μπορεί επίσης να είναι άποιος, αλλά αυτή είναι μια εντελώς διαφορετική ασθένεια, η ανάπτυξη της οποίας προκαλείται από εντελώς διαφορετικούς λόγους.
Με μη εκδηλωμένη (πρακτικά ασυμπτωματική) ή υποτονική νόσο του διαβήτη, τα πρώτα σημάδια μπορεί να είναι τα δευτερεύοντα συμπτώματά της (αχαρακτηριστικά αυτής της συγκεκριμένης παθολογίας) με τη μορφή:
- οπτικές διαταραχές?
- πονοκεφάλους?
- αδικαιολόγητη μυϊκή αδυναμία?
- ξηρότητα στη στοματική κοιλότητα.
- κνησμός που περιλαμβάνει το δέρμα και τους βλεννογόνους (ειδικά συχνά στην οικεία περιοχή).
- δερματικές βλάβες που είναι δύσκολο να επουλωθούν.
- μια αισθητή μυρωδιά ακετόνης που προέρχεται από τα ούρα.
Η παρουσία τους δεν επιτρέπει τη διάγνωση του τύπου Ι ή ΙΙ της νόσου - μόνο μια μελέτη της παθολογίας από ειδικό γιατρό, συν μια μελέτη της σύνθεσης του αίματος σε συνδυασμό με άλλες εξετάσεις, μπορεί να διακρίνει μεταξύ τους.
Ειδικά χαρακτηριστικά
Είναι πιο χαρακτηριστικά του τύπου Ι, πλησιάζουν ξαφνικά και δυνατά, επομένως ο ασθενής μπορεί να αναφέρει όχι μόνο το έτος εμφάνισής του, αλλά και τον μήνα (μέχρι την εβδομάδα που σχετίζεται με ένα συγκεκριμένο συμβάν).
Αυτά περιλαμβάνουν την ύπαρξη:
- πολυουρία (άφθονη και συχνή ούρηση).
- πολυδιψία (άσβεστη δίψα).
- πολυφαγία ("λύκος όρεξη" που δεν φέρνει κορεσμό).
- αισθητή (και αυξανόμενη) απώλεια βάρους.
Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν πρόκειται για την προσωρινή παραμονή οποιασδήποτε δύσκολης περιόδου ζωής, μετά την οποία όλα επιστρέφουν στο φυσιολογικό, αλλά για τη σταθερή αδιαθεσία του σώματος για εβδομάδες και μήνες.
Εκτός από τη γλυκόζη, με την περίσσεια της να μην γίνεται θρεπτικό συστατικό, αλλά μια ένωση που σπάει τον καθιερωμένο μεταβολισμό και διαταράσσει τη φυσική βιοχημική ισορροπία στο σώμα, συσσωρεύονται σε αυτήν ουσίες με τοξική επίδραση στις δομές:
- νευρικός ιστός?
- καρδιές?
- νεφρά;
- συκώτι;
- σκάφη.
Η πιο γνωστή από αυτές είναι η ακετόνη, γνωστή στον εγκέφαλο για την κατάσταση δηλητηρίασης που έρχεται μετά την κατανάλωση αλκοολούχου ποτού. Η συσσώρευση ακετόνης και άλλων ατελώς οξειδωμένων μεταβολικών προϊόντων οδηγεί σε αστοχία όλων των συστημάτων του σώματος, κυρίως του νευρικού και αγγειακού συστήματος, που παρέχουν μεταφορά και επικοινωνία στο σώμα.
Σε μια κρίσιμη περίπτωση (με απότομη αύξηση ή μείωση της γλυκόζης στο αίμα), ο διαβήτης μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση κώματος, όταν διαταραχές του κυκλοφορικού στον εγκέφαλο μπορεί να οδηγήσουν στο θάνατο του ασθενούς.
Σε ποιες περιπτώσεις είναι αδύνατο να αναβληθεί μια επίσκεψη στον γιατρό;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα γίνει ξεκάθαρη μετά από κάποια διευκρίνιση.
Ο διαβήτης τύπου Ι είναι αποτέλεσμα ανεπαρκούς παραγωγής ινσουλίνης, η οποία περιορίζει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Στην παραλλαγή τύπου II, η ινσουλίνη είναι επαρκής, αλλά λόγω των χαρακτηριστικών του σώματος, η ικανότητά του να ρυθμίζει το σάκχαρο στο αίμα είναι περιορισμένη - η ινσουλίνη απλά δεν είναι σε θέση να μειώσει την περιεκτικότητά της. Ως αποτέλεσμα της περίσσειας γλυκόζης, γίνεται μια τοξίνη που διαταράσσει την κανονική πορεία όλων των χημικών αντιδράσεων στο σώμα, όχι μόνο όσον αφορά το μεταβολισμό των υδατανθράκων.
Είναι το επίπεδο των διαταραχών του μεταβολισμού των ιστών και η ικανότητα του σώματος να αντισταθμίσει αυτές τις διαταραχές που καθορίζουν τη σοβαρότητα του διαβήτη.
Με ήπια πορεία, το επίπεδο γλυκόζης δεν υπερβαίνει το όριο των 8 μονάδων (mmol / l), οι ημερήσιες διακυμάνσεις του είναι ασήμαντες.
Η μέτρια μορφή χαρακτηρίζεται από αύξηση της γλυκόζης ήδη έως και 14 μονάδες με επεισόδια κέτωσης-κετοξέωσης (περσόνα ακετόνης και παρόμοιων ουσιών στο αίμα), η οποία είναι γεμάτη με αγγειακές διαταραχές.
Σε σοβαρές περιπτώσεις, το επίπεδο γλυκόζης υπερβαίνει τις 14 μονάδες, οι διακυμάνσεις του κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι σημαντικές - υπάρχουν σοβαρά προβλήματα με την παροχή αίματος στους ιστούς, ενώ οι διακοπές στη διατροφή του εγκεφάλου μπορεί να προκαλέσουν κώμα.
Από εδώ ακολουθούν οι αισθήσεις που βιώνει ο ασθενής, είτε έχουν χαρακτήρα μικρών σημείων είτε εκδηλώσεις τυπικές του διαβήτη:
- πολυουρία (διαβήτης) με γλυκά ούρα.
- πολυδιψία (εμφάνιση δίψας, που δεν εξαλείφεται ακόμη και με συχνό και άφθονο ποτό).
- πολυφαγία (αδάμαστη λαιμαργία).
- απώλεια σωματικού βάρους χωρίς κίνητρα.
Η παρουσία αυτού του συνδρόμου (σύμπλεγμα σημείων) είναι ένας καλός λόγος για να επισκεφθείτε έναν ενδοκρινολόγο ή, ελλείψει αυτού του ειδικού, έναν θεραπευτή που θα πραγματοποιήσει τις απαραίτητες αρχικές μελέτες.
Ο λόγος για να γίνει αντικείμενο στενής μελέτης μπορεί επίσης να είναι διαταραχές του νευρικού συστήματος που προκαλούνται από διαβήτη, που ανιχνεύονται από έναν νευροπαθολόγο, με τη μορφή ανεξήγητων:
- ζάλη;
- ναυτία;
- θόρυβος και κουδούνισμα στα αυτιά.
- εμετός?
- παροδικές αισθητηριακές ή κινητικές διαταραχές.
- προβλήματα με την αντίληψη και τη μνήμη.
Μικρά σημάδια διαβητικής αγγειακής νόσου, που εκδηλώνονται με οφθαλμικά συμπτώματα, μπορεί επίσης να είναι αποκλίσεις από τη λειτουργία των οργάνων όρασης με τη μορφή:
- μείωση της σοβαρότητάς του?
- ξήρανση του κερατοειδούς (αίσθημα ξηρότητας, "άμμου", φαγούρας ή πόνου στα μάτια).
- θόλωση των περιγραμμάτων των αντικειμένων.
- κυματισμοί και μύγες στα μάτια?
- περιοδική εμφάνιση τυφλών σημείων και απώλεια ολόκληρων οπτικών πεδίων.
- ανεξήγητο «μαύρο» στα μάτια.
Η παρουσία διαβητικής αγγειακής νόσου μπορεί να προκαλέσει πρωταρχική έκκληση σε γιατρούς άλλων προφίλ:
- με τροφικές δερματικές διαταραχές (σχηματισμός ελκών στα κάτω άκρα) - στον χειρουργό.
- με μη επουλωτικές δερματικές βλάβες - σε δερματολόγο.
- με αιμορραγία, μη επούλωση τραυμάτων στο στόμα ή εμφάνιση πληγών - στον οδοντίατρο.
Ο λόγος για την άμεση αναζήτηση ιατρικής βοήθειας θα πρέπει να είναι κάθε περίπτωση ξαφνικής απώλειας συνείδησης, η εμφάνιση μιας κατάστασης που χαρακτηρίζεται ως «χαμένη γλώσσα», «μουδιασμένο χέρι, πόδι», ζάλη, που συνοδεύεται από ναυτία και έμετο, ακόμη και αν αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι εξηγείται από δηλητηρίαση από αλκοόλ ή ναρκωτικά ή λήψη σταθερών δισκίων που συνταγογραφούνται από γιατρό.